Het was in 2009 dat er een soort van storing in mijn bovenkamer optrad.

Dit is een vreemd gebeuren en ik gun dit verder dan ook aan niemand.

Ik werkte toen voor Cordaan als technische dienst medewerker, hoewel de versleten 6 verschillende leidinggevenden daar soms een andere visie op hadden.

Maar goed ik dwaal af, Cordaan komt later wel eens in een verhaaltje.

Ik werd wakker met iets van een drukkend gevoel in mijn voorhoofd, ik dacht zelf dat ik een griepje had en voorhoofd holte ontsteking had opgelopen, iets wat ik ook als probleem tegen de huisarts vertelde.

Maar vond het niet vreemd dat ik de hele nacht had lopen spoken en misselijk was geweest, spugen enz. tot dat ik op wou staan en spontaan de huiskamer inrolde, vreemd dacht ik zeker een slapend been of zo en kroop weer terug naar mijn bed.

Eerst maar eens de huisarts bellen dacht ik, na wat leek een eeuwigheid aan de lijn besef ik dat er iemand door de telefoon zat te roepen en begon ik mijn probleem uit te leggen met de nadruk op voorhoofd holte.

De huisarts dacht dan ook dat dit wel het probleem zou zijn en maakte een afspraak met mij voor 15.00 in de middag.

Ik heb daarna nog mijn broer gebeld of hij naar mijn huis kon komen omdat ik mijzelf niet in staat achtte om te gaan rijden. Vervolgens viel ik een diepe roes en later bedacht ik dat ik onderweg was om er veel te vroeg tussen uit te stappen.

Ik wordt wakker omdat ik mijn broer zijn stem hoor uit de huiskamer, en vraag hoe hij binnen gekomen was. Je sleutels lagen op het dakterras bij de buren en dat had je mij verteld zei hij. Ik had werkelijk geen idee waar hij het over had en probeerde op te staan en rolde net als eerder weer de huiskamer in.

Dat is niet helemaal goed vond mijn broer en deed een poging om mij op te rapen maar dood gewicht van 80 kilo raap je niet zomaar op, dus ik kruipende en rollende weer richting mijn bed.

Wat nu, zo kan ik ook niet naar de Dokter, dus eerst maar eens bellen.

Hum zij zij,………… meneer van Welij, ik laat de apotheek even wat medicijnen bij u bezorgen en dan maken we voor komende donderdag een nieuwe afspraak, En hiermee was het levenslange verhaal van het medicijnen slikken een feit.

Ondanks dat het pas maandag was vond ik dat een uitstekend plan. hing op en viel prompt weer in slaap of iets wat daar op leek.

Inmiddels was het 16.00 uur en ik hoorde weer de stem van mijn broer,

De medicijnen zijn er zij hij, mooi dacht ik dan ben ik vast zo weer op de been.

Want we gingen nog steeds uit van flinke griep met voorhoofdholte ontsteking.

Dat dit natuurlijk een heel ander verhaal gaat worden begrijpen jullie natuurlijk wel, maar daarover meer in het volgende deel 2

Wil je wat doneren bij de Hersenstichting druk dan op deze link